Ο αίρων. « Αίρω παλιές αμαρτίες. Δεν τις αποποιούμαι. Τις αίρω για να τις τιμωρήσω όπου τις βρω». Αφού φούσκωσε τα μυαλά των αστυνομικών (τι σε κράτος τους αναγόρευσε, τι πραίτορες τους ονομάτισε, τι αρίστους), αφού υποτίθεται πως απαξίωσε τους διαδηλωτές και τους κάθε λογίς διαμαρτυρόμενους, αυτούς τους λιθορίπτες, τους οπτολιθορίπτες, τους βιτρινοθραύστες κι όλα τα κακοποιά στοιχεία, αφού ανακάλυψε τη φωλιά του κακού στους έκνομους του Συνασπισμού και στα άδυτα της Κουμουνδούρου, νάτον τώρα τον φίλο μας τον Μπάυρον και σ’ άλλο ρόλο, σ’ αυτόν του Ιησού Χριστού που σηκώνει αμαρτίες αλλωνών. Και μπορεί η φρασεολογία του περί ου ο λόγος υπουργού να ’ναι για γέλια, τ’ αποτελέσματα των λόγων του όμως είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, τραγικά. Γιατί όταν η πολιτική ηγεσία παρουσιάζεται με απόψεις νεοφασίζουσες, κάποια αστυνομικά όργανα τίθενται αυτόματα εκτός ελέγχου. Κατόπιν αυτού δεν είναι παράξενο οι ζαρντινιέρες να τραυματίζουν, όλως τυχαίως, περαστικούς κι οι φρουροί του νόμου και της τάξης να μετατρέπονται σε βιντεοσκόπους.
Η αλήθεια είναι πως τη συγκεκριμένη ενέργεια, την παραγωγή δηλαδή των βίντεο της ντροπής, την καταδίκασε και χαρακτήρισε αχρείους τους εμπνευστές της. Αλλά καταδίκασε μόνο την καταγραφή κι όχι τις βιαιότητες, τους ξυλοδαρμούς, τα στριπτίζ και τα παιχνίδια με τα όπλα. Κοίτα ποιος μιλά! Μήπως δεν είναι ο ίδιος που με τη ρητορική και την εν γένει πολιτεία του τους έδωσε το ελεύθερο να λειτουργούν κατά το δοκούν; Όσο για σένα, βιντεοσκόπε της πλάκας, τι να σου πω! Σε λυπάμαι. Τόσο απλά στο λέω γιατί είσαι ο ίδιος που σε φανάτισαν και ντύθηκες γερμανοτσολιάς, φόρεσες κουκούλα και κατέδιδες τους πατριώτες, έγινες χαφιές αρχικά κι ύστερα βασανιστής στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων τα δίσεκτα χρόνια της Χούντας. Έτσι για πλάκα έδερνες και τότε, απειλούσες, έβριζες, ατίμαζες.
Ο παίρνων. Η απληστία των στελεχών αυτής της σεμνής και ταπεινής κυβέρνησης δεν έχει τελειωμό. Όλα στον βωμό της μίζας, της ρεμούλας και του συμφέροντος. Ταγμένοι όλοι λες στο ίδιο καθήκον, με ίδιο σκοπό και στόχο. Από τον πόλεμο κατά των νταβατζήδων και του «σεμνά και ταπεινά» στο «πάρτα όλα». Από τους στημένους διαγωνισμούς και τις απευθείας αναθέσεις στις μίζες και τους κουμπάρους, κι από τα δομημένα ομόλογα στις απίστευτες αυξήσεις που επιδίκασαν για τους εαυτούς τους οι ίδιοι οι δικαστές. Λεφτά να δούνε τα μάτια σου τόσο στο μηνιάτικο όσο και στ’ αναδρομικά. Χάρη έκαναν στο τέλος τ’ Αλογοσκούφη και συμβιβάστηκαν στο 1 δις ευρώ κι είναι χαρούμενοι όλοι κι ευτυχισμένοι. Μαζί κι οι βουλευτές, ακόμη κι οι εργατοπροστάτες της Κουμουνδούρου και του Περισσού, αφού κι αυτοί το κατιτίς τους θα το πάρουν μαζί με τους άλλους του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης. Έτσι σεμνά, έτσι σιγανά, στη ζούλα, να μην μας πάρει η κοινωνία των πεντακοσίων και των επτακοσίων ευρώ χαμπάρι. Αυτή που χώνεψε πως δεν υπήρχαν τα 150 ευρώ για τον εκπαιδευτικό κι εκβίαζαν τάχα μου την κυβέρνηση που προστάτευε με νύχια και με δόντια την οικονομική της πολιτική κρατώντας κλειστά τα σχολεία. Η κοινωνία της αφασίας και του ωχαδερφισμού που όλα ίδια της τα παρουσιάζουν κι όλα ίδια τα βλέπει. Αποχαυνωμένη από τον καύσωνα, σφιγμένη από το κρύο των ακραίων καιρικών φαινομένων, μαζεμένη στη γωνιά της η κοινωνία του «δεν ξέρω, δεν απαντώ».
«Όλες τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις τις κάνουμε πράξη», διαλαλεί ο Καταλληλότερος απ’ άκρου εις άκρον της χώρας σ’ αυτή την απροσδιόριστη περίοδο για την πολιτική ζωή του τόπου. Κοίτα ποιος μιλά! Αυτός που κέρδισε την εξουσία υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα, ευαγγελιζόμενος κάθαρση, ισονομία, ισοπολιτεία και χέρια καθαρά. Αυτός που σχημάτισε την κυβέρνηση της μηδενικής ανοχής και πριν προλάβεις να το καλοσκεφτείς κατάντησε κυβέρνηση της ενοχής και των σκανδάλων. Και κατόπιν μας φταίει ο Βουρλούμης του ΟΤΕ που διπλασίασε, σχεδόν με τη μια, τον μισθό του στη γενική συνέλευση των μετόχων, χώρια τα εξτρά, τα πριμ και τα μπόνους. «Βουρλούμη, γερά, πάρτους τα λεφτά», του φώναζε την ίδια ώρα από κάτω το πόπολο, τα στελέχη δηλαδή κι οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ. Τώρα γιατί το πήρανε στην πλάκα και δεν άρπαξαν κανένα αραμπαδόξυλο, μόνο οι ίδιοι είναι αρμόδιοι να μας το εξηγήσουν.
Ο υπέρ πάντων. Ούμπερ άλες, πώς το λένε ακριβώς; Μπερδεύτηκα. Δεν πάει, λέει, στην επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής ο κ. Ρωμύλος, ο αρχιδικαστής ντε, να δώσει εξηγήσεις για τ’ ανεξήγητα, γιατί ’ναι αντισυνταγματικό. Αυτός είναι ο επικεφαλής της δικαστικής εξουσίας και σαν τέτοιος μπορεί να κάνει ότι θέλει. Να πηδά και να δέρνει που λέει κι ο απλός λαός χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, γιατί μετά πού είναι η διάκριση των εξουσιών; Γελάτε; Κακώς. Εδώ τίθεται μέγα θέμα που μόνο έγκυροι νομικοί και συνταγματολόγοι μπορούν να βρουν τη λύση. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι ν’ αναρωτιέμαι. Είναι ποτέ δυνατόν σε μια πολιτισμένη χώρα-μέλος της ΕΕ, στον 21ο αιώνα, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Ο υιός του προέδρου του Αρείου Πάγου παρουσιάζεται να έχει πλουτίσει κατά περίεργο και παράδοξο τρόπο. Ένας ανεπάγγελτος νέος, ετών δεκαεννιά, δήλωνε επί σειρά ετών κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων από το χρηματιστήριο (αφορολόγητα βέβαια, που όμως δημιουργούσαν εισόδημα για κάλυψη πόθεν έσχες). Με ποια φόντα; Με πόσο αρχικό κεφάλαιο; Το οποίο το βρήκε από πού και το τοποθέτησε με τη συμβουλή τίνος σε ποιες μετοχές; Ερωτήματα απλά βουλευτών ενοχλητικών που ζητούσαν απάντηση πειστική όχι σε κανένα διάδρομο αλλά από χείλη υπεύθυνα στη Βουλή. Κι ο αρχιδικαστής όταν είδε πως δεν του βγαίνει, επικαλέστηκε την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων αρχικά, που όμως δεν του έκανε τη χάρη, κι ύστερα κατέφυγε σε νομικίστικα επιχειρήματα.
Κοίτα ποιος μιλά! Ο επικεφαλής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας. Αυτός που ανέλαβε την κάθαρση των συναδέλφων του δικαστών, που δίωξε, τιμώρησε, εξευτέλισε, έδιωξε από το Σώμα κι έστειλε στη φυλακή δικαστές για πράξεις ή παραλείψεις που δεν αρμόζουν στο λειτούργημα. Κι όταν έφτασε η υπόθεση στο δια ταύτα, στον ίδιο δηλαδή και το οικογενειακό του περιβάλλον, οχυρώθηκε πίσω από συντάγματα και τερτίπια νομικά λες κι η διάκριση των εξουσιών έγινε για να μπορεί ο κάθε Ρωμύλος να πολιτεύεται όπως του αρέσει, υπεράνω ελεγκτικών μηχανισμών και νόμων. Και να σκεφτείτε πως πριν από λίγες μόνο μέρες ο ίδιος άνθρωπος προήδρευσε του Συμβουλίου Κρίσεως Δικαστικών και γνωστοποίησε πως κάποιοι αρεοπαγίτες την ετυμηγορία τους για την απόρριψη της μονιμοποίησης των συμβασιούχων την έκαναν γνωστή τηλεφωνικά.
Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007
Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007
Έτσι, για πλάκα...
Έτσι, για πλάκα έγινε η κακοποίηση των δυστυχισμένων αλλοδαπών κρατουμένων στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ο εξευτελισμός, η καταρράκωση κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έτσι για την πλάκα τού τσαμπουκά αστυνομικού που είχε το θράσος μάλιστα να το δηλώσει μετά την κυκλοφορία του βίντεο της ντροπής. Χωρίς αιδώ, χωρίς δικαιολογίες περίσσιες και πολλά πολλά. «Γιατί το κάνατε;» τους ρώτησαν. «Έτσι, για πλάκα», απάντησαν. Έτσι είμαστε εμείς. Πάνω απ’ όλα η πλάκα μας. Κι αυτοί τουλάχιστον είχαν το θάρρος και τ’ ομολόγησαν γιατί κάποιοι άλλοι…
Έτσι στην πλάκα πορεύονται, στην πλάκα πολιτεύονται, έτσι για πλάκα κυβερνούν ένα κράτος που το κατάντησαν της πλάκας κι αυτό. Ποιον να πιάσεις πρώτα και ποιον ν’ αφήσεις, ποιον να πιστέψεις και ποιον να εμπιστευτείς σ’ αυτόν τον θίασο της χαράς που μας κυβερνά τρία χρόνια τώρα. «Εμείς κάνουμε πράξη όλα αυτά που υποσχεθήκαμε», διακηρύσσει αυτάρεσκα σ’ όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός της χώρας στην πρώιμη προεκλογική καμπάνια που έχει ξαμοληθεί.
Ξέγνοιαστος και χαμογελαστός, με το ύφος του ανθρώπου που ξεραίνεται στα γέλια με όσα συμβαίνουν γύρω του και ψοφά για μια καλή πλάκα, αναφέρεται στο δήθεν έργο που έχει επιτελέσει η κυβέρνησή του. «Τέτοια θέλετε; Τέτοια σας λέω», είναι σαν να θέλει να μας πει. Κι εγώ μεν δεν είμαι σίγουρος αν διασκεδάζετε με το χιούμορ του, πάντως ο ίδιος τ’ απολαμβάνει κι έχει κάθε δικαίωμα πάνω σ’ αυτό. Εμείς του το δώσαμε και τον χειροκροτούμε κι από πάνω.
Οικονομική πολιτική της πλάκας εφαρμόζει, η δημόσια τάξη είναι για γέλια, η δικαιοσύνη για κλάματα, τα παραπέρα μην τα ψάχνεις καλύτερα. Ένα δις ευρώ, τα αναδρομικά των δικαστικών, μαζί με την κάλυψη που προσέφερε κι εξακολουθεί να προσφέρει ο υπουργός στον αρχιδικαστή, αποδείχτηκαν τίμημα ικανό για το «big deal» κυβέρνησης-δικαιοσύνης. Κι ο κ. Ρωμύλος από τη μεριά του αχάριστος θα ήταν; Όχι, βέβαια. Γενναιόδωρα το ανταπέδωσε. Με συνοπτικές διαδικασίες απορρίφθηκαν οι αιτήσεις 200.000 συμβασιούχων για μονιμοποίηση, με τους δικαστές να καταθέτουν τηλεφωνικά την «αδέκαστη» κρίση τους, πάγωσε η υπόθεση των υποκλοπών, μπήκε στο αρχείο η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών κι έγιναν οι απαραίτητες μεθοδεύσεις για την πάση θυσία έκδοση καταδικαστικής απόφασης στην υπόθεση της ΔΕΚΑ, έτσι για να ’χουμε άλλοθι πως κι οι άλλοι πριν από μας τα ίδια και χειρότερα έκαναν.
Έτσι στην πλάκα στήνουν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τινάζουν την παιδεία στον αέρα, ξαναγράφουν την ιστορία στα σχολικά βιβλία και ξεσηκώνουν θύελλες αντιδράσεων, για πλάκα διορίζουν κουμπάρους, γιους, θυγατέρες και λοιπούς συγγενείς, που όμως στα σοβαρά αυτοί κι όχι στην πλάκα εφευρίσκουν τρόπους για μίζες αγοράζοντας με τα λεφτά των ταμείων ομόλογα «δομημένα», χτίζουν βίλες και σηκώνουν συγκροτήματα με μεζονέτες. Κι ύστερα τους ενόχλησε το αιδοίο -ανοιχτή πληγή του πολιτισμού μας- της κ. Στεφανή κι έστειλαν τα όργανα να επιβάλουν τον νόμο της υποκρισίας τους στις αίθουσες της Art-Αθήνα.
«Βρέθηκαν τα χαμένα αρχαία». Πακεταρισμένες στον στάβλο του πρώην βασιλικού κτήματος βρέθηκαν οι μέχρι πρότινος «άφαντες» αρχαιότητες, εικόνες και πίνακες ζωγραφικής που για χρόνια δεν είχαν εντοπιστεί πουθενά. Να κι ένα καλό! Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η επιμονή όλων σας να ψάχνετε παντού για σκάνδαλα, αδιαφάνειες και ρεμούλες. Αφορμές για κριτική και γκρίνια τη στιγμή που όλα είναι τόσο απλά. Κάποιος χριστιανός τις είχε κρύψει επιμελώς για να γλιτώσουν το φευγιό στην αρχή και το ξεπούλημα αργότερα. Εκτός κι αν σκέφτηκε να τους κάνει πλάκα σαν κι αυτή με τις δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να δίνουν το προβάδισμα στη ΝΔ.
Στο κράτος της πλάκας θα μπορούσε να ξεφύγει κανείς; Δεν το νομίζω. Οπότε προς τι η έκπληξη που η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ τα ρίχνει τόσο χοντρά στο ΠΑΣΟΚ επειδή, τάχα μου, υποστηρίζει τον ΛΑΟΣ κι αυτός ετοιμάζεται για τη Βουλή απειλώντας σοβαρά την πιθανή αυτοδυναμία της ΝΔ. Αυτό βέβαια που δεν κατάλαβα είναι γιατί κόπτεται η «συντρόφισσα». Ίσα ίσα που θα ’πρεπε να είναι κι ευχαριστημένη αφού μ’ αυτό τον τρόπο χτυπιέται ο δικομματισμός. Εκτός κι αν, εκτός, λέγω, κι αν της πονά το δοντάκι για την παλιά αγαπημένη του «βρώμικου ’89» που κινδυνεύει.
Απολύτως σοβαρά τώρα. Μπορεί να καταλογίζουμε τα μύρια όσα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, να μην μας αρέσει ο τρόπος που κινείται, εκφράζεται κι ενεργεί, να μην μας αρέσει ο κομπασμός κι η τάση του να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, όμως ο άνθρωπος είναι άρρωστος, θέλω να ελπίζω όχι βαριά. Σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής του δεν μπορούμε παρά να του εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας και να του ευχηθούμε να επιστρέψει το συντομότερο δυνατός και υγιής στις επάλξεις που τον έταξε ο Θεός ή η μοίρα.
Έτσι στην πλάκα πορεύονται, στην πλάκα πολιτεύονται, έτσι για πλάκα κυβερνούν ένα κράτος που το κατάντησαν της πλάκας κι αυτό. Ποιον να πιάσεις πρώτα και ποιον ν’ αφήσεις, ποιον να πιστέψεις και ποιον να εμπιστευτείς σ’ αυτόν τον θίασο της χαράς που μας κυβερνά τρία χρόνια τώρα. «Εμείς κάνουμε πράξη όλα αυτά που υποσχεθήκαμε», διακηρύσσει αυτάρεσκα σ’ όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός της χώρας στην πρώιμη προεκλογική καμπάνια που έχει ξαμοληθεί.
Ξέγνοιαστος και χαμογελαστός, με το ύφος του ανθρώπου που ξεραίνεται στα γέλια με όσα συμβαίνουν γύρω του και ψοφά για μια καλή πλάκα, αναφέρεται στο δήθεν έργο που έχει επιτελέσει η κυβέρνησή του. «Τέτοια θέλετε; Τέτοια σας λέω», είναι σαν να θέλει να μας πει. Κι εγώ μεν δεν είμαι σίγουρος αν διασκεδάζετε με το χιούμορ του, πάντως ο ίδιος τ’ απολαμβάνει κι έχει κάθε δικαίωμα πάνω σ’ αυτό. Εμείς του το δώσαμε και τον χειροκροτούμε κι από πάνω.
Οικονομική πολιτική της πλάκας εφαρμόζει, η δημόσια τάξη είναι για γέλια, η δικαιοσύνη για κλάματα, τα παραπέρα μην τα ψάχνεις καλύτερα. Ένα δις ευρώ, τα αναδρομικά των δικαστικών, μαζί με την κάλυψη που προσέφερε κι εξακολουθεί να προσφέρει ο υπουργός στον αρχιδικαστή, αποδείχτηκαν τίμημα ικανό για το «big deal» κυβέρνησης-δικαιοσύνης. Κι ο κ. Ρωμύλος από τη μεριά του αχάριστος θα ήταν; Όχι, βέβαια. Γενναιόδωρα το ανταπέδωσε. Με συνοπτικές διαδικασίες απορρίφθηκαν οι αιτήσεις 200.000 συμβασιούχων για μονιμοποίηση, με τους δικαστές να καταθέτουν τηλεφωνικά την «αδέκαστη» κρίση τους, πάγωσε η υπόθεση των υποκλοπών, μπήκε στο αρχείο η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών κι έγιναν οι απαραίτητες μεθοδεύσεις για την πάση θυσία έκδοση καταδικαστικής απόφασης στην υπόθεση της ΔΕΚΑ, έτσι για να ’χουμε άλλοθι πως κι οι άλλοι πριν από μας τα ίδια και χειρότερα έκαναν.
Έτσι στην πλάκα στήνουν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τινάζουν την παιδεία στον αέρα, ξαναγράφουν την ιστορία στα σχολικά βιβλία και ξεσηκώνουν θύελλες αντιδράσεων, για πλάκα διορίζουν κουμπάρους, γιους, θυγατέρες και λοιπούς συγγενείς, που όμως στα σοβαρά αυτοί κι όχι στην πλάκα εφευρίσκουν τρόπους για μίζες αγοράζοντας με τα λεφτά των ταμείων ομόλογα «δομημένα», χτίζουν βίλες και σηκώνουν συγκροτήματα με μεζονέτες. Κι ύστερα τους ενόχλησε το αιδοίο -ανοιχτή πληγή του πολιτισμού μας- της κ. Στεφανή κι έστειλαν τα όργανα να επιβάλουν τον νόμο της υποκρισίας τους στις αίθουσες της Art-Αθήνα.
«Βρέθηκαν τα χαμένα αρχαία». Πακεταρισμένες στον στάβλο του πρώην βασιλικού κτήματος βρέθηκαν οι μέχρι πρότινος «άφαντες» αρχαιότητες, εικόνες και πίνακες ζωγραφικής που για χρόνια δεν είχαν εντοπιστεί πουθενά. Να κι ένα καλό! Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η επιμονή όλων σας να ψάχνετε παντού για σκάνδαλα, αδιαφάνειες και ρεμούλες. Αφορμές για κριτική και γκρίνια τη στιγμή που όλα είναι τόσο απλά. Κάποιος χριστιανός τις είχε κρύψει επιμελώς για να γλιτώσουν το φευγιό στην αρχή και το ξεπούλημα αργότερα. Εκτός κι αν σκέφτηκε να τους κάνει πλάκα σαν κι αυτή με τις δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να δίνουν το προβάδισμα στη ΝΔ.
Στο κράτος της πλάκας θα μπορούσε να ξεφύγει κανείς; Δεν το νομίζω. Οπότε προς τι η έκπληξη που η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ τα ρίχνει τόσο χοντρά στο ΠΑΣΟΚ επειδή, τάχα μου, υποστηρίζει τον ΛΑΟΣ κι αυτός ετοιμάζεται για τη Βουλή απειλώντας σοβαρά την πιθανή αυτοδυναμία της ΝΔ. Αυτό βέβαια που δεν κατάλαβα είναι γιατί κόπτεται η «συντρόφισσα». Ίσα ίσα που θα ’πρεπε να είναι κι ευχαριστημένη αφού μ’ αυτό τον τρόπο χτυπιέται ο δικομματισμός. Εκτός κι αν, εκτός, λέγω, κι αν της πονά το δοντάκι για την παλιά αγαπημένη του «βρώμικου ’89» που κινδυνεύει.
Απολύτως σοβαρά τώρα. Μπορεί να καταλογίζουμε τα μύρια όσα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, να μην μας αρέσει ο τρόπος που κινείται, εκφράζεται κι ενεργεί, να μην μας αρέσει ο κομπασμός κι η τάση του να υποτιμά τη νοημοσύνη μας, όμως ο άνθρωπος είναι άρρωστος, θέλω να ελπίζω όχι βαριά. Σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής του δεν μπορούμε παρά να του εκφράσουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας και να του ευχηθούμε να επιστρέψει το συντομότερο δυνατός και υγιής στις επάλξεις που τον έταξε ο Θεός ή η μοίρα.
Σάββατο, Ιουνίου 09, 2007
Γέλα παλιάτσο!
Χόρευε, κάνε τούμπες, γέλα! Με το πρόσωπο βαμμένο, με χαμόγελο ζωγραφισμένο, κούνα χέρια και πόδια, κάνε τους άλλους να γελούν, κι εσύ…. Γέλα αν θες, κλάψε αν μπορείς, ποιος νοιάζεται για σένα; Με σένα ποιος τον χρόνο του θα σπαταλήσει; Εδώ έχουμε πολύ πιο σοβαρά πράγματα που μας απασχολούν. Εδώ εξέφρασε την ικανοποίησή της η J.P.Morgan γιατί την πρότασή της για την επαναγορά του «δομημένου» την έκαναν δεκτή όλα τα ταμεία. Η αλήθεια είναι πως ζορίστηκαν λίγο αλλά στο τέλος το κατάπιαν. Η J.P.Morgan θα γυρίσει, λέει, πίσω μίζες και λεφτά κι η κυβέρνηση, δηλαδή εσύ, θα πληρώσει τ’ απανοπρούκια μιας και τόκους το ξέκοψε η τράπεζα πως δεν πληρώνει.
Χόρευε, παλιάτσο, κάνε τούμπες, γέλα! Ευχαριστημένος πρέπει να ’σαι μ’ όλ’ αυτά. Αυτές είναι ειδήσεις. Αυτές είναι εξελίξεις δραματικές. Επιστρέφεται το ομόλογο, «το δομημένο», θα πληρώσεις το κατιτίς σου κι εσύ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Σε λίγο καιρό κανένας δεν θα το θυμάται πια. Ένα καινούριο σκάνδαλο πιο φρέσκο, μια αρπαχτή πιο ελκυστική και πιο ζουμερή, θα ’ρθει να το επισκιάσει. Έτσι δεν γίνεται μέχρι τώρα; Δεν πιστεύω να διαφωνείς, γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μια δοκιμή θα σε πείσει. Δοκίμασε, αν θες, να θυμηθείς άλλα σκάνδαλα από τα πολλά που συγκλόνισαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, κι αν θυμηθείς ένα -εκτός των κουμπάρων ίσως- να μου τρυπήσεις τ’ αυτί. Γι’ αυτό σου λέω τι κάθεσαι και σκας; Αφού το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι το «ωχ αδελφέ» αλλά εσύ δεν το μπορείς, τότε χόρευε και γέλα.
Βγαίνει από την επιτήρηση η χώρα. Άλλο νέο συνταρακτικό. Βέβαια το γεγονός πως θα παραμείνει μέσα στο τούνελ της λιτότητας μέχρι το 2010 τουλάχιστον και με την προϋπόθεση πως μέχρι τότε θα πρέπει να ’χει πάρει μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος κατά περίπου 5 δις ευρώ, εσένα καθόλου δεν πρέπει να σε θλίβει. Εσύ πρέπει να ’σαι υπερήφανος για μια ακόμη εθνική επιτυχία. Κι αν το έλλειμμα μειώθηκε πλασματικά κάτω του 3% με μέτρα «προσωρινού χαρακτήρα που δεν είναι επιθυμητά» όπως επισημαίνουν οι κοινοτικοί, εσένα τι σε νοιάζει;
Είναι και μια υποχρέωση ακόμη που πρέπει να εξοφληθεί αλλά αυτή είναι αμελητέα. Μόλις 2 δις ευρώ είναι η αναδρομική εισφορά που πρέπει να καταβάλουμε στον κοινοτικό προϋπολογισμό λόγω αναθεώρησης του ΑΕΠ. Τι σε βλέπω σκεφτικό; Το ξέχασες κιόλας; Μη μου πεις πως λησμόνησες πως ο κ. Αλογοσκούφης παρουσίασε «κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα» που αποδείκνυαν περίτρανα πως από τη μια στιγμή στην άλλη με τη σωστή αναγραφή στοιχείων και την ανάλογη αναθεώρηση του ΑΕΠ η χώρα έγινε πλουσιότερη κατά 26%. Και μιας και τώρα είμαστε πλούσιοι το να δώσουμε 2 δις ευρώ αναδρομικά και ν’ αυξηθεί η εισφορά μας κατά 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο, τιμή μας περιποιεί.
Βάλαν στη φυλακή τον Μεταξόπουλο, (με αναστολή μέχρι το Εφετείο τη γλίτωσε ο Κώνστας), τον πρώην Πρύτανη του Παντείου, μαζί μ’ αντιπρυτάνεις, καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους. Πίσω από τα σίδερα τους έριξαν με ποινές εξοντωτικές. Εκεί να ’βλεπες πώς έπεφταν τα ισόβια κι οι δεκάδες χρόνια φυλάκισης μοιράζονταν σαν στραγάλια. Εδώ το ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα. Φαγώθηκαν τα λεφτά; Κι η απάντηση είναι πως μάλλον ναι. Αν συνεχίσεις όμως να ρωτάς από ποιον, το πράμα μάλλον μπερδεύει. Σ’ ένα κράτος της πλάκας, χωρίς οργάνωση και θεσμούς, χωρίς μηχανισμούς πρόληψης και καταστολής, με πληθώρα υπευθύνων που στο τέλος καταντούν ανεύθυνοι όλα είναι πιθανά. Το γεγονός πως μια δίκη που κράτησε δεκαεννιά μήνες (περισσότερο κι απ’ αυτήν της 17 Νοέμβρη) δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις αλλά μοίρασε εξοντωτικές ποινές μάλλον εκπλήσσει. Το γεγονός πως διαπρεπείς νομικοί, καθηγητές και φοιτητές που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να υπερασπιστούν τους πρυτάνεις διαμαρτύρονται έντονα για την απόφαση, μπορεί και κάτι να σημαίνει. Το γεγονός πως οι ποινές που επιβλήθηκαν μάλλον σε εκδίκηση ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών παραπέμπουν, εσένα τι σε νοιάζει; Παλιάτσος είσαι και σαν τέτοιος χόρευε, κάνε τούμπες, γέλα!
09-06-2007
Χόρευε, παλιάτσο, κάνε τούμπες, γέλα! Ευχαριστημένος πρέπει να ’σαι μ’ όλ’ αυτά. Αυτές είναι ειδήσεις. Αυτές είναι εξελίξεις δραματικές. Επιστρέφεται το ομόλογο, «το δομημένο», θα πληρώσεις το κατιτίς σου κι εσύ κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Σε λίγο καιρό κανένας δεν θα το θυμάται πια. Ένα καινούριο σκάνδαλο πιο φρέσκο, μια αρπαχτή πιο ελκυστική και πιο ζουμερή, θα ’ρθει να το επισκιάσει. Έτσι δεν γίνεται μέχρι τώρα; Δεν πιστεύω να διαφωνείς, γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μια δοκιμή θα σε πείσει. Δοκίμασε, αν θες, να θυμηθείς άλλα σκάνδαλα από τα πολλά που συγκλόνισαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, κι αν θυμηθείς ένα -εκτός των κουμπάρων ίσως- να μου τρυπήσεις τ’ αυτί. Γι’ αυτό σου λέω τι κάθεσαι και σκας; Αφού το πιο εύκολο πράγμα σήμερα είναι το «ωχ αδελφέ» αλλά εσύ δεν το μπορείς, τότε χόρευε και γέλα.
Βγαίνει από την επιτήρηση η χώρα. Άλλο νέο συνταρακτικό. Βέβαια το γεγονός πως θα παραμείνει μέσα στο τούνελ της λιτότητας μέχρι το 2010 τουλάχιστον και με την προϋπόθεση πως μέχρι τότε θα πρέπει να ’χει πάρει μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος κατά περίπου 5 δις ευρώ, εσένα καθόλου δεν πρέπει να σε θλίβει. Εσύ πρέπει να ’σαι υπερήφανος για μια ακόμη εθνική επιτυχία. Κι αν το έλλειμμα μειώθηκε πλασματικά κάτω του 3% με μέτρα «προσωρινού χαρακτήρα που δεν είναι επιθυμητά» όπως επισημαίνουν οι κοινοτικοί, εσένα τι σε νοιάζει;
Είναι και μια υποχρέωση ακόμη που πρέπει να εξοφληθεί αλλά αυτή είναι αμελητέα. Μόλις 2 δις ευρώ είναι η αναδρομική εισφορά που πρέπει να καταβάλουμε στον κοινοτικό προϋπολογισμό λόγω αναθεώρησης του ΑΕΠ. Τι σε βλέπω σκεφτικό; Το ξέχασες κιόλας; Μη μου πεις πως λησμόνησες πως ο κ. Αλογοσκούφης παρουσίασε «κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα» που αποδείκνυαν περίτρανα πως από τη μια στιγμή στην άλλη με τη σωστή αναγραφή στοιχείων και την ανάλογη αναθεώρηση του ΑΕΠ η χώρα έγινε πλουσιότερη κατά 26%. Και μιας και τώρα είμαστε πλούσιοι το να δώσουμε 2 δις ευρώ αναδρομικά και ν’ αυξηθεί η εισφορά μας κατά 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο, τιμή μας περιποιεί.
Βάλαν στη φυλακή τον Μεταξόπουλο, (με αναστολή μέχρι το Εφετείο τη γλίτωσε ο Κώνστας), τον πρώην Πρύτανη του Παντείου, μαζί μ’ αντιπρυτάνεις, καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους. Πίσω από τα σίδερα τους έριξαν με ποινές εξοντωτικές. Εκεί να ’βλεπες πώς έπεφταν τα ισόβια κι οι δεκάδες χρόνια φυλάκισης μοιράζονταν σαν στραγάλια. Εδώ το ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα. Φαγώθηκαν τα λεφτά; Κι η απάντηση είναι πως μάλλον ναι. Αν συνεχίσεις όμως να ρωτάς από ποιον, το πράμα μάλλον μπερδεύει. Σ’ ένα κράτος της πλάκας, χωρίς οργάνωση και θεσμούς, χωρίς μηχανισμούς πρόληψης και καταστολής, με πληθώρα υπευθύνων που στο τέλος καταντούν ανεύθυνοι όλα είναι πιθανά. Το γεγονός πως μια δίκη που κράτησε δεκαεννιά μήνες (περισσότερο κι απ’ αυτήν της 17 Νοέμβρη) δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις αλλά μοίρασε εξοντωτικές ποινές μάλλον εκπλήσσει. Το γεγονός πως διαπρεπείς νομικοί, καθηγητές και φοιτητές που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να υπερασπιστούν τους πρυτάνεις διαμαρτύρονται έντονα για την απόφαση, μπορεί και κάτι να σημαίνει. Το γεγονός πως οι ποινές που επιβλήθηκαν μάλλον σε εκδίκηση ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών παραπέμπουν, εσένα τι σε νοιάζει; Παλιάτσος είσαι και σαν τέτοιος χόρευε, κάνε τούμπες, γέλα!
09-06-2007
Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007
Το περίσσιο και το ίσιο
«Διάρρηξη στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη στην Ακαδημίας 35! Έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες -και πιο συγκεκριμένα στις πέντε παρά είκοσι- της Κυριακής», γράφουν οι εφημερίδες. Εύλογα θα παρατηρούσε κάποιος «εκεί που φτάσαμε τι περιμένεις» και κάποιος άλλος θα κουνούσε σκεφτικός το κεφάλι. Και δεν θα ’χε άδικο ούτε ο ένας ούτε ο άλλος αφού ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις είναι σε ημερήσια διάταξη. Τέτοια συμβάντα, δυστυχώς, έχουν πάψει από καιρό ν’ αποτελούν είδηση λόγω ακριβώς του πλήθους και της συχνότητάς τους.
Ένα σωρό αναφορές, παράπονα και διαμαρτυρίες που γίνονται καθημερινά με αφορμή την έλλειψη αστυνόμευσης μένουν στην πράξη αναπάντητες. Ολόκληρες περιοχές μένουν αφύλακτες, παρατημένες ουσιαστικά στο έλεος του κάθε επίδοξου κακοποιού, κι η αίσθηση της ανασφάλειας είναι συνεχής και διαρκής. Φωνάζουν στην Αθήνα -τα προάστια κυρίως- βοά η επαρχία. Παραζαλισμένος ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά και προσπαθεί να προφυλαχθεί όπως όπως. Άλλοι τοποθετούν σιδεριές στα πορτοπαράθυρα, συναγερμούς κι εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας κι άλλοι, πιο ακραίοι, έχουν προμηθευτεί καραμπίνες που τις επιδεικνύουν προκλητικά στην τηλεόραση κι απειλούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Υπερβολικά; Ίσως. Τι να κάνει όμως κι ο κόσμος που βλέπει το βιος του να χάνεται και τα σπίτια του ρημαγμένα ύστερα από κάθε επέλαση. Και να ’ταν μόνο υλικές οι ζημιές πάει στα κομμάτια. Έλα όμως που έχουμε επιθέσεις κανονικές με νεκρούς και τραυματίες!
Ένας αστυνομικός αναλογεί σε κάθε χίλιους πολίτες κι ένα περιπολικό σε περιοχές ολόκληρες με εκατό κι εκατόν πενήντα χιλιάδες κατοίκους, διατείνονται οι ενώσεις των αστυνομικών κι οι υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας για αναδιάρθρωση, πεζές περιπολίες κι άλλα συναφή, αποδεικνύονται γράμμα κενόν γιατί απλά δεν φτάνουν οι άνδρες. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, χιλιάδες αστυνομικοί είναι αποσπασμένοι σε μύριες όσες θέσεις κι έχουν επιφορτιστεί με αμφιβόλου ωφελιμότητας καθήκοντα. Από ασφάλεια υψηλών προσώπων καλύπτουν, μέχρι την προστασία του κάθε λογίς τραγουδιστή, μεγαλοδημοσιογράφου, εφοπλιστή ή βιομήχανου αναλαμβάνουν. Ο κάθε «ψωνισμένος» υποβάλλει αίτημα προστασίας κι είναι η αστυνομία υποχρεωμένη ν’ ανταποκριθεί. Τη δουλειά δηλαδή που κανονικά θα έπρεπε να την αναλαμβάνουν ιδιωτικοί αστυνομικοί την έχουν φορτώσει στην ΕΛ.ΑΣ., με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκτελέσει σωστά τα κύρια καθήκοντά της.
«Αφύλακτο το γραφείο Σημίτη», συνεχίζει το δημοσίευμα και τονίζει με έμφαση πως «η εικοσιτετράωρη παρουσία φρουράς έχει διακοπεί». Επισημαίνει δε πως η ομάδα των δεκαπέντε, ναι καλά ακούσατε, δεκαπέντε αστυνομικών είναι ελάχιστη για πρώην πρωθυπουργό, συγκρίνοντάς την με αυτή του κ. Μητσοτάκη, που φτάνει, λέει, τους τριάντα. Σοβαρά; Και πόσους θα έπρεπε δηλαδή να έχουν αποσπάσει στου κ. Σημίτη τη φρουρά; Κανένα τάγμα; Να προστατέψουν ποιον κι από τι; Από ποιον μπορεί να κινδυνεύει στ’ αλήθεια ο κ. Σημίτης, ο κ. Σαρτζετάκης και δεν ξέρω πόσοι άλλοι τέως μεγαλόσχημοι; Ποιος τους θυμάται στο τέλος τέλος, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια κάποιου απ’ αυτούς, και ποιος ασχολείται μαζί τους; Μόνοι τους δημιουργούν θέμα επειδή θέλουν να ικανοποιήσουν την μεγαλομανία τους και να θυμούνται κάπου κάπου τις δόξες που έζησαν, που όμως πέρασαν και πάνε.
Σωστό είναι και πρέπει να τιμούμε όλους όσους υπηρέτησαν αυτό τον τόπο. Να τους σεβόμαστε και να τους προστατεύουμε. Ακόμη και φρουρά, τιμής ένεκεν, δεν είναι παράλογο να τους διαθέτουμε. Σε λογικά όμως πλαίσια, γιατί η υπερβολή πάντα βλάπτει κι όπως λέει κι ο λαός «το περίσσιο χαλά το ίσιο».
05-06-2007
Ένα σωρό αναφορές, παράπονα και διαμαρτυρίες που γίνονται καθημερινά με αφορμή την έλλειψη αστυνόμευσης μένουν στην πράξη αναπάντητες. Ολόκληρες περιοχές μένουν αφύλακτες, παρατημένες ουσιαστικά στο έλεος του κάθε επίδοξου κακοποιού, κι η αίσθηση της ανασφάλειας είναι συνεχής και διαρκής. Φωνάζουν στην Αθήνα -τα προάστια κυρίως- βοά η επαρχία. Παραζαλισμένος ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά και προσπαθεί να προφυλαχθεί όπως όπως. Άλλοι τοποθετούν σιδεριές στα πορτοπαράθυρα, συναγερμούς κι εξελιγμένα συστήματα ασφαλείας κι άλλοι, πιο ακραίοι, έχουν προμηθευτεί καραμπίνες που τις επιδεικνύουν προκλητικά στην τηλεόραση κι απειλούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Υπερβολικά; Ίσως. Τι να κάνει όμως κι ο κόσμος που βλέπει το βιος του να χάνεται και τα σπίτια του ρημαγμένα ύστερα από κάθε επέλαση. Και να ’ταν μόνο υλικές οι ζημιές πάει στα κομμάτια. Έλα όμως που έχουμε επιθέσεις κανονικές με νεκρούς και τραυματίες!
Ένας αστυνομικός αναλογεί σε κάθε χίλιους πολίτες κι ένα περιπολικό σε περιοχές ολόκληρες με εκατό κι εκατόν πενήντα χιλιάδες κατοίκους, διατείνονται οι ενώσεις των αστυνομικών κι οι υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας για αναδιάρθρωση, πεζές περιπολίες κι άλλα συναφή, αποδεικνύονται γράμμα κενόν γιατί απλά δεν φτάνουν οι άνδρες. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, χιλιάδες αστυνομικοί είναι αποσπασμένοι σε μύριες όσες θέσεις κι έχουν επιφορτιστεί με αμφιβόλου ωφελιμότητας καθήκοντα. Από ασφάλεια υψηλών προσώπων καλύπτουν, μέχρι την προστασία του κάθε λογίς τραγουδιστή, μεγαλοδημοσιογράφου, εφοπλιστή ή βιομήχανου αναλαμβάνουν. Ο κάθε «ψωνισμένος» υποβάλλει αίτημα προστασίας κι είναι η αστυνομία υποχρεωμένη ν’ ανταποκριθεί. Τη δουλειά δηλαδή που κανονικά θα έπρεπε να την αναλαμβάνουν ιδιωτικοί αστυνομικοί την έχουν φορτώσει στην ΕΛ.ΑΣ., με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκτελέσει σωστά τα κύρια καθήκοντά της.
«Αφύλακτο το γραφείο Σημίτη», συνεχίζει το δημοσίευμα και τονίζει με έμφαση πως «η εικοσιτετράωρη παρουσία φρουράς έχει διακοπεί». Επισημαίνει δε πως η ομάδα των δεκαπέντε, ναι καλά ακούσατε, δεκαπέντε αστυνομικών είναι ελάχιστη για πρώην πρωθυπουργό, συγκρίνοντάς την με αυτή του κ. Μητσοτάκη, που φτάνει, λέει, τους τριάντα. Σοβαρά; Και πόσους θα έπρεπε δηλαδή να έχουν αποσπάσει στου κ. Σημίτη τη φρουρά; Κανένα τάγμα; Να προστατέψουν ποιον κι από τι; Από ποιον μπορεί να κινδυνεύει στ’ αλήθεια ο κ. Σημίτης, ο κ. Σαρτζετάκης και δεν ξέρω πόσοι άλλοι τέως μεγαλόσχημοι; Ποιος τους θυμάται στο τέλος τέλος, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια κάποιου απ’ αυτούς, και ποιος ασχολείται μαζί τους; Μόνοι τους δημιουργούν θέμα επειδή θέλουν να ικανοποιήσουν την μεγαλομανία τους και να θυμούνται κάπου κάπου τις δόξες που έζησαν, που όμως πέρασαν και πάνε.
Σωστό είναι και πρέπει να τιμούμε όλους όσους υπηρέτησαν αυτό τον τόπο. Να τους σεβόμαστε και να τους προστατεύουμε. Ακόμη και φρουρά, τιμής ένεκεν, δεν είναι παράλογο να τους διαθέτουμε. Σε λογικά όμως πλαίσια, γιατί η υπερβολή πάντα βλάπτει κι όπως λέει κι ο λαός «το περίσσιο χαλά το ίσιο».
05-06-2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
