Όλους εσάς, τους άγνωστους φίλους bloggers, που αφήσατε σχόλιο με αφορμή την άδικη και αδικαιολόγητη μήνυση που κατατέθηκε τόσο εναντίον μου όσο και εναντίον της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση», σας ευχαριστώ.
Ειλικρινά με συγκίνησε το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε αυθόρμητα, είτε με τη μορφή τηλεφωνημάτων και σχολίων είτε με μια απλή επίσκεψη στις ΑΘΙΒΟΛΕΣ.
Ήδη εκατοντάδες είναι αυτοί που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μού έχουν εκδηλώσει τη συμπάθεια και τη συμπαράσταση τους και είμαι υποχρεωμένος γι’ αυτό.
Νομίζω πως το θέμα μάς ενδιαφέρει όλους και πως μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι. Σε ότι με αφορά, εξακολουθώ να είμαι ο ρομαντικός που πιστεύει, όπως και όλοι μας άλλωστε, πως προσφέρει υπηρεσία με το να δημοσιοποιεί και να σχολιάζει τα κακώς κείμενα.
Στο θέμα μας τώρα. Απολογήθηκα χθες στα πλαίσια της ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ. Και βέβαια αρνήθηκα την κατηγορία, γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε συκοφάντη ούτε δυσφημιστή ούτε διασπορέα ψευδών ειδήσεων.
Προς το παρόν εξακολουθώ να κυκλοφορώ ελεύθερος, βαθιά προβληματισμένος, όμως.
Ψηφοφορία εδώ: όχι στη φίμωση
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 24, 2008
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 23, 2008
Προσοχή !!! Μηνύσεις!
Πολλά πράγματα έχουμε παραξηγήσει σ’ αυτόν τον τόπο. Τον τρόπο που ζούμε και πολιτευόμαστε. Τον τρόπο που κάποιοι έχουν την απαίτηση να ασκούν την όποια εξουσία διαθέτουν. Την ανοχή του πολίτη, που τη θεωρούν δεδομένη, και που, σαν πληβείος την εποχή της ρωμαιοκρατίας, είναι υποχρεωμένος να σκύβει το κεφάλι και να δέχεται το αποτέλεσμα της αλαζονείας τους αδιαμαρτύρητα. Σ’ ένα κράτος της πλάκας που επικρατεί ΤΟ μπάχαλο, που ακόμη και υπουργοί αναγκάζονται να παραιτηθούν κάτω από το βάρος πρωτοφανών σκανδάλων, πώς να μη γιγαντωθεί το θράσος κι ο κάθε Προϊστάμενος της όποιας Δημόσιας Υπηρεσίας να μην παραξηγήσει τον ρόλο που του έχει αναθέσει η πολιτεία και που δεν είναι άλλος από την εφαρμογή των νόμων και την εξυπηρέτηση του πολίτη;
Δεν διαθέτω τίτλους και αξιώματα. Διεκδικώ όμως τον τιμητικό τίτλο του ενεργού, σκεπτόμενου και σκληρά φορολογούμενου έλληνα πολίτη, γι’ αυτό και διαθέτω αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο μου προκειμένου να ενημερώσω, να σχολιάσω και να κριτικάρω πράξεις και παραλείψεις, στα πλαίσια πάντα των νόμων και του συντάγματος, μιας και, ευτυχώς από το 1974 και μετά, αυτός ο τόπος με τα όποια προβλήματά του, κυβερνάται δημοκρατικά.
Στα πλαίσια αυτά αρθρογραφώ σε τοπικές και αθηναϊκές εφημερίδες, μεταφέρω τον προβληματισμό μου και σχολιάζω, πολλές φορές δηκτικά, τα κακώς κείμενα. Δεν διεκδικώ του Πάπα το αλάθητο ούτε και εκχωρώ όμως το αυτονόητο αυτό δικαίωμά μου σε κανέναν. Το να μπορώ δηλαδή ελεύθερα και ανεμπόδιστα να εκφέρω την άποψή μου και θαρρετά να λέω τη γνώμη μου. Κι όμως κι αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά μου επιχειρήθηκε να τεθεί πρόσφατα εν αμφιβόλω. Και να πώς. Μπαίνοντας στο γραφείο μου την Παρασκευή 19/9/2008 βρήκα να με περιμένει μία κλήση για ανάκριση μηνυομένου-εγκαλουμένου. Η αλήθεια είναι πως παραξενεύτηκα αφού δεν έχω διαφορές με κανέναν κι ούτε γνωρίζω να έχω διαπράξει κάποια αξιόποινη πράξη. Γι’ αυτό και περίεργος συνέχισα την ανάγνωση και με έκπληξη διαπίστωσα πως με είχε μηνύσει ο κ. Μιχάλης Δεληγιαννάκης, Προϊστάμενος της Πολεοδομίας Ρεθύμνου, επειδή θεώρησε πως αφορά αυτόν το άρθρο μου με τίτλο «Περί οικισμών, συνέχεια» που δημοσιεύτηκε στην «Κρητική Επιθεώρηση» της Τρίτης 1 Ιουλίου 2008 στη σελίδα 4.
Εκεί σχολίαζα το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με τη Ζώνη των 800 μέτρων που έχει οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, συμπολίτες μας και το έγγραφο του Νομάρχη που έθετε σε αμφισβήτηση και το Πολεοδομικό Σχέδιο των οικισμών Πανόρμου, Μπαλί, Πλακιά και της Αγίας Γαλήνης. Αντί δηλαδή να προσπαθήσουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε εκ του μηδενός, εξαιτίας λάθους χειρισμών και μόνο, ανοίγαμε μέτωπα νέα. Απορημένος έγραφα : «Κι εγώ, τώρα, ο αφελής, αναρωτιέμαι. Για κάτσε, κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή την ιστορία. Ή πάθαμε όλοι μαζί ομαδική παράκρουση ή χρειαζόμαστε επειγόντως ξεματιάστρα. Τον Νομάρχη, τον Γιώργη τον Παπαδάκη, τον γνωρίζω προσωπικά δεκαετίες ολόκληρες. Είναι άνθρωπος, κατά γενική ομολογία, σοβαρός, χαμηλών τόνων, δραστήριος. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για επιπολαιότητα ή για αψυχολόγητες ενέργειες.
»Εκτός αν, άνθρωπος είναι κι αυτός, παρασύρθηκε από κακούς κι ανίκανους συμβούλους που όταν δεν μπορούν να παράξουν έργο βάζουν στόχο να χαλάσουν των άλλων για να τονίσουν έτσι την ύπαρξη και την ασημαντότητά τους. Και δεν εννοώ, βέβαια, την Αντινομάρχη, που χωρίς λόγο και αιτία, κάποιοι προσπαθούν να τη βάλουν στο μάτι του κυκλώνα. Άλλους εννοώ. Αυτούς που από το 2004 έχουν αρχειοθετήσει έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ χωρίς να κάνουν την παραμικρή ενέργεια» και έθετα κάποια ερωτήματα συγκεκριμένα. Έγραφα, λοιπόν: «Του τα είπαν; Από τότε έχουν περάσει 4 χρόνια. Έγινε κάτι; Μας ενόχλησε κάποιος ή μόνοι μας προσπαθούμε να βγάλουμε τα μάτια μας;» και τελείωνα με τη φράση «Ελάχιστα με ενδιαφέρει η αποκάλυψη αυτών που απεργάζονται κακά για την πόλη. Γνωστοί είναι σε όλους, όπως είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που με καίει. Πώς να μικρύνει το κακό, δηλαδή, κι όχι να σωπληθιάνει».
Αυτές τις παρατηρήσεις έκανα κι αυτά τα ερωτηματικά έθετα χωρίς να αναφέρομαι σε κανέναν ονομαστικά, πράγμα που δεν με ενδιέφερε άλλωστε. Με αγωνία περίμενα όλο αυτό το διάστημα κάποια επίσημη απάντηση κι αντί γι’ αυτήν εισέπραξα μια μήνυση από τον προαναφερόμενο κύριο που, χωρίς να αναφέρεται το όνομά του πουθενά επαναλαμβάνω, θεώρησε πως αυτόν αφορά.
Έτσι είναι, κύριοι, αν έτσι νομίζετε, αφού κάθε δημόσιος υπάλληλος αντί για υπηρέτης του πολίτη που πρέπει να είναι, θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω πάσης αμφισβήτησης και κριτικής.
Exastal
Info press
Kαταγγελίες
Αργολίδα
Τaxalia
Δεν διαθέτω τίτλους και αξιώματα. Διεκδικώ όμως τον τιμητικό τίτλο του ενεργού, σκεπτόμενου και σκληρά φορολογούμενου έλληνα πολίτη, γι’ αυτό και διαθέτω αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο μου προκειμένου να ενημερώσω, να σχολιάσω και να κριτικάρω πράξεις και παραλείψεις, στα πλαίσια πάντα των νόμων και του συντάγματος, μιας και, ευτυχώς από το 1974 και μετά, αυτός ο τόπος με τα όποια προβλήματά του, κυβερνάται δημοκρατικά.
Στα πλαίσια αυτά αρθρογραφώ σε τοπικές και αθηναϊκές εφημερίδες, μεταφέρω τον προβληματισμό μου και σχολιάζω, πολλές φορές δηκτικά, τα κακώς κείμενα. Δεν διεκδικώ του Πάπα το αλάθητο ούτε και εκχωρώ όμως το αυτονόητο αυτό δικαίωμά μου σε κανέναν. Το να μπορώ δηλαδή ελεύθερα και ανεμπόδιστα να εκφέρω την άποψή μου και θαρρετά να λέω τη γνώμη μου. Κι όμως κι αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά μου επιχειρήθηκε να τεθεί πρόσφατα εν αμφιβόλω. Και να πώς. Μπαίνοντας στο γραφείο μου την Παρασκευή 19/9/2008 βρήκα να με περιμένει μία κλήση για ανάκριση μηνυομένου-εγκαλουμένου. Η αλήθεια είναι πως παραξενεύτηκα αφού δεν έχω διαφορές με κανέναν κι ούτε γνωρίζω να έχω διαπράξει κάποια αξιόποινη πράξη. Γι’ αυτό και περίεργος συνέχισα την ανάγνωση και με έκπληξη διαπίστωσα πως με είχε μηνύσει ο κ. Μιχάλης Δεληγιαννάκης, Προϊστάμενος της Πολεοδομίας Ρεθύμνου, επειδή θεώρησε πως αφορά αυτόν το άρθρο μου με τίτλο «Περί οικισμών, συνέχεια» που δημοσιεύτηκε στην «Κρητική Επιθεώρηση» της Τρίτης 1 Ιουλίου 2008 στη σελίδα 4.
Εκεί σχολίαζα το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με τη Ζώνη των 800 μέτρων που έχει οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, συμπολίτες μας και το έγγραφο του Νομάρχη που έθετε σε αμφισβήτηση και το Πολεοδομικό Σχέδιο των οικισμών Πανόρμου, Μπαλί, Πλακιά και της Αγίας Γαλήνης. Αντί δηλαδή να προσπαθήσουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε εκ του μηδενός, εξαιτίας λάθους χειρισμών και μόνο, ανοίγαμε μέτωπα νέα. Απορημένος έγραφα : «Κι εγώ, τώρα, ο αφελής, αναρωτιέμαι. Για κάτσε, κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτή την ιστορία. Ή πάθαμε όλοι μαζί ομαδική παράκρουση ή χρειαζόμαστε επειγόντως ξεματιάστρα. Τον Νομάρχη, τον Γιώργη τον Παπαδάκη, τον γνωρίζω προσωπικά δεκαετίες ολόκληρες. Είναι άνθρωπος, κατά γενική ομολογία, σοβαρός, χαμηλών τόνων, δραστήριος. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για επιπολαιότητα ή για αψυχολόγητες ενέργειες.
»Εκτός αν, άνθρωπος είναι κι αυτός, παρασύρθηκε από κακούς κι ανίκανους συμβούλους που όταν δεν μπορούν να παράξουν έργο βάζουν στόχο να χαλάσουν των άλλων για να τονίσουν έτσι την ύπαρξη και την ασημαντότητά τους. Και δεν εννοώ, βέβαια, την Αντινομάρχη, που χωρίς λόγο και αιτία, κάποιοι προσπαθούν να τη βάλουν στο μάτι του κυκλώνα. Άλλους εννοώ. Αυτούς που από το 2004 έχουν αρχειοθετήσει έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ χωρίς να κάνουν την παραμικρή ενέργεια» και έθετα κάποια ερωτήματα συγκεκριμένα. Έγραφα, λοιπόν: «Του τα είπαν; Από τότε έχουν περάσει 4 χρόνια. Έγινε κάτι; Μας ενόχλησε κάποιος ή μόνοι μας προσπαθούμε να βγάλουμε τα μάτια μας;» και τελείωνα με τη φράση «Ελάχιστα με ενδιαφέρει η αποκάλυψη αυτών που απεργάζονται κακά για την πόλη. Γνωστοί είναι σε όλους, όπως είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που με καίει. Πώς να μικρύνει το κακό, δηλαδή, κι όχι να σωπληθιάνει».
Αυτές τις παρατηρήσεις έκανα κι αυτά τα ερωτηματικά έθετα χωρίς να αναφέρομαι σε κανέναν ονομαστικά, πράγμα που δεν με ενδιέφερε άλλωστε. Με αγωνία περίμενα όλο αυτό το διάστημα κάποια επίσημη απάντηση κι αντί γι’ αυτήν εισέπραξα μια μήνυση από τον προαναφερόμενο κύριο που, χωρίς να αναφέρεται το όνομά του πουθενά επαναλαμβάνω, θεώρησε πως αυτόν αφορά.
Έτσι είναι, κύριοι, αν έτσι νομίζετε, αφού κάθε δημόσιος υπάλληλος αντί για υπηρέτης του πολίτη που πρέπει να είναι, θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω πάσης αμφισβήτησης και κριτικής.
Ανανεωμένο: Nέα ανάρτηση 24/09/2008
Δηλώσεις συμπαράστασης από :
Άλκης-ΆνεμοςExastal
Info press
Kαταγγελίες
Αργολίδα
Τaxalia
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 13, 2008
Βρε, πάτε καλά;
Σε σας που ασκείτε κάθε μορφής εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο απευθύνομαι.
Στους κυβερνώντες, στους αντιπολιτευόμενους, στους τοπικούς άρχοντες.
Έχετε καθόλου επαφή με την πραγματικότητα, ή μήπως ζείτε κάπου αλλού; Τη διαλύσατε, τη ρημάδα, την Ελλάδα! Το καταλάβατε; Την καταντήσατε περίγελο διεθνώς, ενώ παράλληλα οδηγήσατε τον πολύ κόσμο στην απόγνωση και την εξαθλίωση.
Σεμνά και ταπεινά διακήρυττε σε όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός σας πως θα κυβερνήσει. Σαν αρχάγγελος επαγγελόταν πως θα φέρει την κάθαρση και θα ξεβρομίσει τη χώρα από το «άγος» της εποχής Σημίτη. Οι πολλοί, αηδιασμένοι από τα καμώματα της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού, τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Θα επανασυστήσει το κράτος, υποσχόταν, θα συγκρουστεί με τα διαπλεκόμενα και τους νταβατζήδες, θα βάλει τάξη στο μπάχαλο, θα φέρει την ηθική στην πολιτική, θα, θα, θα… Κι από τότε μετράμε σκάνδαλα. Μικρά και μεγάλα, τόσα και με συχνότητα τέτοια, που είναι αδύνατον στον καθένα από μας να τα συγκρατήσει στη μνήμη του.
Σκάνδαλα οικονομικά, σκάνδαλα πολιτικά, περιβαλλοντικά, ηθικά, σκάνδαλα παντός καιρού και παντός είδους, που να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο στην αναφορά τους και μόνο. Είδαμε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων να γίνονται ομόλογα δομημένα, κουμπάρους να περιφέρονται με χειροπέδες στους δρόμους, βίλλες να βαφτίζονται αναψυκτήρια, οικονομικούς μετανάστες να χαρακτηρίζονται φιλοξενούμενοι υπουργών, υπέργηρους επίδοξους εραστές να πεθαίνουν στα σκαλοπάτια της ανομίας και άλλους να πηδούν από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους μέρα μεσημέρι, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Κι εγώ, ο αφελής, αναρωτιέμαι: Βρε, είσαστε με τα καλά σας ή να βάλω τις φωνές; Που μου βαφτίσατε μεταρρύθμιση το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, των λιμανιών στους Κινέζους, το ξεχαρβάλωμα στην Παιδεία, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και το άγριο πετσόκομμα των πάσης φύσεως ασφαλιστικών δικαιωμάτων;
Μόλις στο προηγούμενο άρθρο μου έγραφα πως κάθε σκάνδαλο που ξεσπά ξεχνιέται μόλις σκάσει μύτη το επόμενο. Αλήθεια, ποιος θυμάται σήμερα την υπόθεση Παυλίδη και τα όσα του καταμαρτυρούσαν; Ποιος θυμάται τις υποκλοπές, ποιος νοιάζεται για τη Siemens, τις off shore εταιρείες και τα νησιά Keyman; Ουδείς! Γιατί είναι η μπόχα του Βατοπεδίου τόσο μεγάλη που αναγκαστικά κλείσαμε μύτες, βουλώσαμε αυτιά και πατήσαμε delete στη μνήμη. Η κυβέρνηση της μηδενικής ανοχής μετεξελίχθηκε τάχιστα σε κυβέρνηση μηδενικής αντοχής στην πρόκληση του χρήματος. Αλαζόνες εν ενεργεία βουλιμικοί και άρπαγες υπουργοί, πλουτίζουν ακόμη και διά των συζύγων τους. Άλλος μέσω των ΜΜΕ, άλλος μέσω real estate κι άλλος ελέω συμβολαιογραφείων και ανταλλαξίμων. Βρε, πάτε καλά;
Στην Ελβετία τέθηκε προ ημερών σε εφαρμογή το πείραμα των πειραμάτων με τον γιγάντιο επιταχυντή που θα αποκαλύψει τα μυστικά της δημιουργίας του σύμπαντος κι εδώ στην Ελλαδίτσα το μέγα πείραμα του γρήγορου πλουτισμού των επιτηδείων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με σχετική, μέχρι την ώρα, επιτυχία. Κι οι θεσμοί; Η δικαιοσύνη, ο τύπος, η αντιπολίτευση τι κάνουν; Πολύ καλά, ευχαριστώ! Έχουν πήξει στη δουλειά όλοι τους. Οι δικαστές δεν προλαβαίνουν να στέλνουν υποθέσεις στο αρχείο, τα ΜΜΕ κάνουν, ως συνήθως, τα παιχνιδάκια τους κι η αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει. Κι όταν παραζορίσει το πράγμα και παραιτηθεί κανένας υπουργός, έτσι για ξεκάρφωμα, το γαϊτανάκι των τηλεοπτικών παραθύρων καλά κρατεί.
Εδώ το παιχνίδι έχει παραχοντρύνει κι αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική θα έβγαζε πολύ γέλιο. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, αντί να σημάνει γενικό συναγερμό ενάντια στην πιο άθλια διακυβέρνηση της μεταπολεμικής τουλάχιστον περιόδου, αρκείται σε χλιαρές ανακοινώσεις και πέφτει γονατιστό στα πόδια του Τσίπρα και του Αλαβάνου εκλιπαρώντας τους για μια συνεργασία που αυτοί δεν θέλουν, γιατί απλά δεν έχουν ούτε τη θέληση ούτε τη μπόρεση να αναλάβουν ευθύνες. Δεν έχουν ιδέες και δεν μπορούν να δώσουν όραμα και διέξοδο στα πιεστικά προβλήματα των πολιτών. Ένα κόμμα διαμαρτυρίας και ρητορικών σχημάτων είναι, που το εκφράζουν ο ένας με μάγκικο κι ο άλλος με αλάνικο ύφος ,διανθισμένο με μπόλικη αφ’ υψηλού αντιμετώπιση και ψευτοκουλτούρα. Βρε, πάτε καλά;
Για το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς τα πράγματα είναι πιο απλά. Όλη τη φαντασία, όλη τη ρητορική και την όποια αγωνιστικότητα του έχει απομείνει, δεν την στρέφει ενάντια στην επικίνδυνη και αντιλαϊκή κυβέρνηση των σκανδάλων, αλλά εγκλωβισμένο στη λογική «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» που το βασανίζει χρόνια, ενάντια στα λοιπά αντιπολιτευόμενα κόμματα, γιατί απ’ αυτά θεωρεί πως κινδυνεύει. Μην του πάρει την πρωτοκαθεδρία του αριστερισμού ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται, και στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Βρε, είσαστε με τα καλά σας; Εδώ διαλύεται το σύμπαν, βάζουν φόρους ακόμη και στον αέρα που αναπνέουμε, η ακρίβεια εξωθεί όλο και περισσότερους στα όρια της φτώχειας, στα υψηλά κλιμάκια όλοι έχουν στρωθεί στο μεγάλο φαγοπότι κι εσείς ασχολείστε με τέτοια;
Η ακρίβεια που πνίγει τους πάντες και τσακίζει οικογενειακούς προϋπολογισμούς είναι εισαγόμενη, μας λένε. Η ανικανότητά τους όμως είναι εδώδιμη και εγχώρια. Θέλετε ένα μικρό παράδειγμα; Όταν είχε 147 δολάρια το βαρέλι το πετρέλαιο, η βενζίνη έφτασε στα 1,38 ευρώ το λίτρο. Τώρα που το πετρέλαιο έπεσε κάτω από τα 100, η βενζίνη πόσο πήγε; Στα 1,32 με το καλό και πολύ μας είναι.
Στα δικά μας τώρα. Ασφυκτιά το Ρέθυμνο απομονωμένο χωρίς το πλοίο που είχαμε συνηθίσει καθημερινά. Χωρίς έργα πουθενά, χωρίς προγραμματισμό τουλάχιστον, χωρίς προοπτική καμιά. Με τον τουρισμό να ακολουθεί συνεχή πτωτική πορεία, την αγορά να στενάζει-κι είναι καλοκαίρι ακόμη-και τις δημόσιες υπηρεσίες σε διάλυση πλήρη. Κι όμως επικρατεί τόση ησυχία, λες και ζούμε στη χώρα των Μακάρων. Ευτυχής ο, συμπαθής κατά τα άλλα, Νομάρχης, στο ρελαντί οι βουλευτές, σε αδράνεια πλήρη οι δήμαρχοι και τα σωματεία. Κι ύστερα ασχολούμαστε με το πού θα κοιτάζει ο Άγνωστος Στρατιώτης. Βρε, είμαστε με τα καλά μας;
Στους κυβερνώντες, στους αντιπολιτευόμενους, στους τοπικούς άρχοντες.
Έχετε καθόλου επαφή με την πραγματικότητα, ή μήπως ζείτε κάπου αλλού; Τη διαλύσατε, τη ρημάδα, την Ελλάδα! Το καταλάβατε; Την καταντήσατε περίγελο διεθνώς, ενώ παράλληλα οδηγήσατε τον πολύ κόσμο στην απόγνωση και την εξαθλίωση.
Σεμνά και ταπεινά διακήρυττε σε όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός σας πως θα κυβερνήσει. Σαν αρχάγγελος επαγγελόταν πως θα φέρει την κάθαρση και θα ξεβρομίσει τη χώρα από το «άγος» της εποχής Σημίτη. Οι πολλοί, αηδιασμένοι από τα καμώματα της κυβέρνησης του «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού, τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Θα επανασυστήσει το κράτος, υποσχόταν, θα συγκρουστεί με τα διαπλεκόμενα και τους νταβατζήδες, θα βάλει τάξη στο μπάχαλο, θα φέρει την ηθική στην πολιτική, θα, θα, θα… Κι από τότε μετράμε σκάνδαλα. Μικρά και μεγάλα, τόσα και με συχνότητα τέτοια, που είναι αδύνατον στον καθένα από μας να τα συγκρατήσει στη μνήμη του.
Σκάνδαλα οικονομικά, σκάνδαλα πολιτικά, περιβαλλοντικά, ηθικά, σκάνδαλα παντός καιρού και παντός είδους, που να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο στην αναφορά τους και μόνο. Είδαμε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων να γίνονται ομόλογα δομημένα, κουμπάρους να περιφέρονται με χειροπέδες στους δρόμους, βίλλες να βαφτίζονται αναψυκτήρια, οικονομικούς μετανάστες να χαρακτηρίζονται φιλοξενούμενοι υπουργών, υπέργηρους επίδοξους εραστές να πεθαίνουν στα σκαλοπάτια της ανομίας και άλλους να πηδούν από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους μέρα μεσημέρι, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Κι εγώ, ο αφελής, αναρωτιέμαι: Βρε, είσαστε με τα καλά σας ή να βάλω τις φωνές; Που μου βαφτίσατε μεταρρύθμιση το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, των λιμανιών στους Κινέζους, το ξεχαρβάλωμα στην Παιδεία, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και το άγριο πετσόκομμα των πάσης φύσεως ασφαλιστικών δικαιωμάτων;
Μόλις στο προηγούμενο άρθρο μου έγραφα πως κάθε σκάνδαλο που ξεσπά ξεχνιέται μόλις σκάσει μύτη το επόμενο. Αλήθεια, ποιος θυμάται σήμερα την υπόθεση Παυλίδη και τα όσα του καταμαρτυρούσαν; Ποιος θυμάται τις υποκλοπές, ποιος νοιάζεται για τη Siemens, τις off shore εταιρείες και τα νησιά Keyman; Ουδείς! Γιατί είναι η μπόχα του Βατοπεδίου τόσο μεγάλη που αναγκαστικά κλείσαμε μύτες, βουλώσαμε αυτιά και πατήσαμε delete στη μνήμη. Η κυβέρνηση της μηδενικής ανοχής μετεξελίχθηκε τάχιστα σε κυβέρνηση μηδενικής αντοχής στην πρόκληση του χρήματος. Αλαζόνες εν ενεργεία βουλιμικοί και άρπαγες υπουργοί, πλουτίζουν ακόμη και διά των συζύγων τους. Άλλος μέσω των ΜΜΕ, άλλος μέσω real estate κι άλλος ελέω συμβολαιογραφείων και ανταλλαξίμων. Βρε, πάτε καλά;
Στην Ελβετία τέθηκε προ ημερών σε εφαρμογή το πείραμα των πειραμάτων με τον γιγάντιο επιταχυντή που θα αποκαλύψει τα μυστικά της δημιουργίας του σύμπαντος κι εδώ στην Ελλαδίτσα το μέγα πείραμα του γρήγορου πλουτισμού των επιτηδείων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με σχετική, μέχρι την ώρα, επιτυχία. Κι οι θεσμοί; Η δικαιοσύνη, ο τύπος, η αντιπολίτευση τι κάνουν; Πολύ καλά, ευχαριστώ! Έχουν πήξει στη δουλειά όλοι τους. Οι δικαστές δεν προλαβαίνουν να στέλνουν υποθέσεις στο αρχείο, τα ΜΜΕ κάνουν, ως συνήθως, τα παιχνιδάκια τους κι η αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει. Κι όταν παραζορίσει το πράγμα και παραιτηθεί κανένας υπουργός, έτσι για ξεκάρφωμα, το γαϊτανάκι των τηλεοπτικών παραθύρων καλά κρατεί.
Εδώ το παιχνίδι έχει παραχοντρύνει κι αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική θα έβγαζε πολύ γέλιο. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει, αντί να σημάνει γενικό συναγερμό ενάντια στην πιο άθλια διακυβέρνηση της μεταπολεμικής τουλάχιστον περιόδου, αρκείται σε χλιαρές ανακοινώσεις και πέφτει γονατιστό στα πόδια του Τσίπρα και του Αλαβάνου εκλιπαρώντας τους για μια συνεργασία που αυτοί δεν θέλουν, γιατί απλά δεν έχουν ούτε τη θέληση ούτε τη μπόρεση να αναλάβουν ευθύνες. Δεν έχουν ιδέες και δεν μπορούν να δώσουν όραμα και διέξοδο στα πιεστικά προβλήματα των πολιτών. Ένα κόμμα διαμαρτυρίας και ρητορικών σχημάτων είναι, που το εκφράζουν ο ένας με μάγκικο κι ο άλλος με αλάνικο ύφος ,διανθισμένο με μπόλικη αφ’ υψηλού αντιμετώπιση και ψευτοκουλτούρα. Βρε, πάτε καλά;
Για το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς τα πράγματα είναι πιο απλά. Όλη τη φαντασία, όλη τη ρητορική και την όποια αγωνιστικότητα του έχει απομείνει, δεν την στρέφει ενάντια στην επικίνδυνη και αντιλαϊκή κυβέρνηση των σκανδάλων, αλλά εγκλωβισμένο στη λογική «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» που το βασανίζει χρόνια, ενάντια στα λοιπά αντιπολιτευόμενα κόμματα, γιατί απ’ αυτά θεωρεί πως κινδυνεύει. Μην του πάρει την πρωτοκαθεδρία του αριστερισμού ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται, και στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Βρε, είσαστε με τα καλά σας; Εδώ διαλύεται το σύμπαν, βάζουν φόρους ακόμη και στον αέρα που αναπνέουμε, η ακρίβεια εξωθεί όλο και περισσότερους στα όρια της φτώχειας, στα υψηλά κλιμάκια όλοι έχουν στρωθεί στο μεγάλο φαγοπότι κι εσείς ασχολείστε με τέτοια;
Η ακρίβεια που πνίγει τους πάντες και τσακίζει οικογενειακούς προϋπολογισμούς είναι εισαγόμενη, μας λένε. Η ανικανότητά τους όμως είναι εδώδιμη και εγχώρια. Θέλετε ένα μικρό παράδειγμα; Όταν είχε 147 δολάρια το βαρέλι το πετρέλαιο, η βενζίνη έφτασε στα 1,38 ευρώ το λίτρο. Τώρα που το πετρέλαιο έπεσε κάτω από τα 100, η βενζίνη πόσο πήγε; Στα 1,32 με το καλό και πολύ μας είναι.
Στα δικά μας τώρα. Ασφυκτιά το Ρέθυμνο απομονωμένο χωρίς το πλοίο που είχαμε συνηθίσει καθημερινά. Χωρίς έργα πουθενά, χωρίς προγραμματισμό τουλάχιστον, χωρίς προοπτική καμιά. Με τον τουρισμό να ακολουθεί συνεχή πτωτική πορεία, την αγορά να στενάζει-κι είναι καλοκαίρι ακόμη-και τις δημόσιες υπηρεσίες σε διάλυση πλήρη. Κι όμως επικρατεί τόση ησυχία, λες και ζούμε στη χώρα των Μακάρων. Ευτυχής ο, συμπαθής κατά τα άλλα, Νομάρχης, στο ρελαντί οι βουλευτές, σε αδράνεια πλήρη οι δήμαρχοι και τα σωματεία. Κι ύστερα ασχολούμαστε με το πού θα κοιτάζει ο Άγνωστος Στρατιώτης. Βρε, είμαστε με τα καλά μας;
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 10, 2008
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ιουστίνη Φραγκούλη
Η Ιουστίνη Φραγκούλη έγραψε
για το βιβλίο μου
"Η Αδελφότης των Στεναγμών" και
την ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
