Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2009

Αγρότες στους δρόμους και άλλα τινά

Βγήκαν τα τρακτέρ στους δρόμους πάλι. Στα γνωστά σημεία, τα ίδια μπλόκα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, δηλαδή, μιας και τα προβλήματα είναι ίδια κι απαράλλαχτα. Αγανακτισμένοι οι αγρότες, κομμένη στα δύο η Ελλάδα, εγκλωβισμένοι οι οδηγοί των φορτηγών, υπό ομηρεία το εμπόριο και η τροφοδοσία της αγοράς. Πύρινοι λόγοι από τον Μπούτα, τον Κοκκινούλη και τους άλλους αγροτοσυνδικαλιστές, απουσία του Πατάκη. Αλήθεια, τι απέγινε αυτός; Τα κανάλια βρήκαν πάλι θέμα και τα παράθυρα καλά κρατούν. Αναλύσεις επί αναλύσεων, εύκολοι αφορισμοί, ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις «επί τόπου».
Ελλάδα 2009. Με τα ταμεία αδειανά και την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας να κατρακυλά σε θέσεις υπανάπτυκτων κρατών, αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής που εφάρμοσε η κυβέρνηση από την ώρα που ανέλαβε την εξουσία. Με την περιβόητη απογραφή πρώτα που καταρράκωσε την αξιοπιστία της και σοκάρισε τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την κυνική ομολογία του τύπου «σας κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια». Με την ξαφνική και αναιτιολόγητη αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% αργότερα, που για να επιτευχτεί προσμετρούσαν την παραοικονομία και τα έσοδα από τα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια. Φτηνά κόλπα του Αλογοσκούφη, δηλαδή, για να πιάσουμε κορόιδο τους κουτόφραγκους, που εντέλει εξόργισαν τους ευρωπαίους. «Έτσι είστε;» μας απάντησαν κι αυτοί, «πάρτε να ’χετε». Και να τα αναδρομικά, να οι αυξημένες εισφορές, να τα πρόστιμα, να οι περικοπές προγραμμάτων.
Οικονομία σε κρίση, Ελλάδα SOS. Το διεθνές περιβάλλον είναι ιδιαίτερα ανήσυχο, η ύφεση βαθαίνει κι ένα κραχ απροσδιόριστου μεγέθους και έντασης βρίσκεται προ των πυλών. Οικονομικές αυτοκρατορίες καταρρέουν παντού, κολοσσοί γκρεμίζονται εν μια νυκτί και άλλοι, για να σωθούν, προαναγγέλλουν απολύσεις, κάνουν απολύσεις κι άλλες περικοπές, κι άλλες απολύσεις. Στην Αμερική, την ισχυρότερη χώρα του κόσμου, οι ανασφάλιστοι ξεπερνούν ήδη τα 30 εκατομμύρια, οι άστεγοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και στην Αγγλία, παρά τα τολμηρά οικονομικά μέτρα που εξαγγέλλει κάθε τόσο ο Μπράουν, οι άνεργοι ξεπέρασαν ήδη τα 2 εκατομμύρια. Τα ίδια στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, τα ίδια και χειρότερα και στην Ιαπωνία. Κι εμείς εδώ κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Ο αυτόματος πιλότος που είχε εγκαταστήσει το Μέγαρο Μαξίμου για τη διακυβέρνηση της χώρας, μπλόκαρε από τα τόσα σκάνδαλα, τη λεηλασία των Αποθεματικών των Ταμείων και το χάρισμα της δημόσιας περιουσίας κομμάτι κομμάτι στη ληστοσυμμορία του Εφραίμ στο Βατοπέδι, και δεν δουλεύει πια. Ο ανασχηματισμός με την απομάκρυνση δυο τριών υπουργών και κάποιων υφυπουργών δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή έκφραση του Επίτιμου, αφού ο κάθε διοικητής βαρά το δικό του ντέφι κι ο «ισχυρός» πρωθυπουργός εξαντλείται σε «αυστηρές συστάσεις» προς τις τράπεζες, που τελικά δεν πιάνουν τόπο.
Πριν λίγες μέρες ξεσηκώθηκε η νεολαία με αφορμή τον θάνατο του Αλέξανδρου. Βρήκαν τότε την ευκαιρία που ζητούσαν οι πάσης λογίς παράνομοι για να δράσουν. Ρημαδιό τα ’καναν στην Αθήνα. Έσπασαν, έκαψαν, κατάστρεψαν, λεηλάτησαν. Ξάπλωσαν βαριά τραυματισμένο κι ένα άλλο παιδί, τον Διαμαντή, αστυνομικός ήταν αυτός που βρέθηκε στον δρόμο τους, έκαναν και την μπάζα της ζωής τους με την απαγωγή του Περικλή Παναγόπουλου. Κι όλα αυτά τα εμπεδώσαμε με τα πρωτοσέλιδα, τα εκτενή ρεπορτάζ και τα έκτακτα δελτία ειδήσεων. Για τέτοια κατάντια μιλάμε. Για την Κούνεβα, ας πούμε, ούτε λέξη. Όχι πως δεν έχουν αξία ή δεν είναι τόσο σημαντικά, αλλά, πώς να το κάνουμε, τα προβλήματα είναι αλλού. Όπως η ανεργία που μαστίζει τους νέους κυρίως κι αυτούς που πλησιάζουν τη σύνταξη, η ανασφάλεια της νέας γενιάς που δεν βλέπει μέλλον, η αγορά που νέκρωσε, η ακρίβεια κι η φτώχεια που απειλεί όλο και περισσότερους. Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας που επιμένει να συγκρατεί τις τιμές στα ύψη κι ας έχει κατρακυλήσει κάτω από τα 40 δολάρια το βαρέλι το πετρέλαιο.
Οι αγρότες στους δρόμους και πάλι. Τραβάει χρόνια αυτή η ιστορία. Η αγροτιά ήταν πάντα η παραμελημένη, η εγκαταλειμμένη τάξη, ίσως γιατί ήταν ανοργάνωτη. Κι ας είναι αυτή που παράγει και μας θρέφει. Κι αν έχουν κάνει αγώνες! Από το Κιλελέρ στην Μπαρμπάσαινα κι από τη Θεσσαλονίκη με τους καπνεργάτες, στα Επτάνησα και τον Θεσσαλικό Κάμπο. Από τις μαύρες σημαίες των σταφιδοπαραγωγών, στα ξεφουσκωμένα λάστιχα των τρακτέρ από την κυβέρνηση Σημίτη-Τσουκάτου με φτωχά, τις περισσότερες φορές, αποτελέσματα. Θα δημιουργηθούν προβλήματα σε πολλές τάξεις αν συνεχιστούν τα μπλόκα. Όμως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Όταν έχεις να αντιπαλέψεις τα καιρικά φαινόμενα, όταν σκάβεις, φυτεύεις, καλλιεργείς και δεν μπορείς να ζήσεις, τι άλλο να κάνεις;
Στην εποχή της ακρίβειας τα μόνα αγαθά που απαξιώνονται είναι τα αγροτικά προϊόντα. Στα ύψη το κόστος παραγωγής, το πετρέλαιο, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, στα τάρταρα οι τιμές. Δείτε τι συμβαίνει εδώ, σ’ εμάς, με το λάδι. Με τιμές λίγο πιο πάνω από το 1,5 ευρώ το κιλό, δεν βγαίνει το κόστος ούτε της συλλογής του καλά-καλά. Και τα υπόλοιπα; Τα έξοδα καλλιέργειας και το κατιτίς που πρέπει να μείνει στον αγρότη για να ζήσει, πού είναι; Με ευχολόγια και αποσπασματικά μέτρα λύση δεν βρίσκεται. Ούτε με «έκτακτες επιχορηγήσεις» και «πακέτα» που μόνο στόχο έχουν τη μετάθεση του προβλήματος. Έγιναν λάθη και λάθη. Επαναπαυτήκαμε για πολλά χρόνια με τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. κι αφήσαμε τα προβλήματα να μεγεθυνθούν. Τώρα όμως χρειάζεται σοβαρή πολιτική, προγραμματισμός και γενναία μέτρα για να στηριχτούν οι αγρότες. Διαφορετικά, μέχρι τότε, θα ακούμε για μπλόκα στο Κάστρο Βοιωτίας, την Αλαμάνα, τις Μικροθήβες, τα Τέμπη, τον Προμαχώνα και όπου αλλού.
Θολό το τοπίο παντού. Οι ελπίδες όλου του κόσμου έχουν στραφεί πλέον στον Ομπάμα που ορκίστηκε «δόξη και τιμή» στις 20 του Γενάρη. Ικανοποίησε ο λόγος του κι οι πρώτες του ενέργειες επίσης. Ωστόσο θα απαιτηθεί χρόνος και πολλή δουλειά για να αναστραφεί το κλίμα. Εδώ όμως η κατάσταση όλο και χειροτερεύει. Οι προβλέψεις για τα δημόσια οικονομικά είναι δυσοίωνες και τα μηνύματα για τον τουρισμό ανησυχητικά. Ακόμη και μεγάλες μονάδες δεν ξέρουν καν αν θα ανοίξουν κι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι ζουν μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια. Κι ο καλός μας πρωθυπουργός ανακοίνωσε δέσμη μέτρων για τη στήριξή τους. Ανάμεσα στα μέτρα κι η μείωση του τέλους παρεπιδημούντων. Άλλη πρωτοτυπία κι αυτή, μοναδική στον κόσμο. Όταν οι ανταγωνιστές μας ξοδεύουν για να προσελκύσουν τουρίστες, εμείς τους επιβάλλουμε και φόρο. Εν πάση περιπτώσει, ικανοποίησε η εξαγγελία αυτή. Μόνο που ο πρωθυπουργός υπολόγιζε χωρίς τους δημάρχους, που έχουν τα δίκια τους κι αυτοί, αφού θα στερηθούν ένα μεγάλο μέρος των εσόδων τους. Ξεσηκώθηκαν, λοιπόν, κι η κυβέρνηση άρχισε ήδη να μασά τα λόγια της. Τώρα, τι θα γίνει, μόνο ο Παντοδύναμος το γνωρίζει.

Κυριακή, Ιανουαρίου 25, 2009

Περιοδικό ΡΩΓΜΕΣ τχ.11 (Η ΛΑΗΝΑ)

Κυκλοφόρησε το 11ο τεύχος του περιοδικού ΡΩΓΜΕΣ όπου δημοσιεύτηκε το διήγημα Η ΛΑΗΝΑ

Περιοδικό ΡΩΓΜΕΣ τχ.11 (νέο τεύχος)

Κυκλοφόρησε το 11ο τεύχος του περιοδικού ΡΩΓΜΕΣ

Συντακτική επιτροπή: Κώστας Δανδουλάκης, Κατερίνα Κατσίρη, Ανδρέας Καρακόκκινος, Μαρίνα Κοκκινίδου, Δημήτρης Βαρβαρήγος, Θεοχάρης Προβατάκης
#
Περιεχόμενα

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ / Κώστας Δανδουλάκης
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΣXΝΗΣ – ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ / Άννα Κανατά
Ο Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΚΙΜΙΑΚΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ / Μαρίνα Κοκκινίδου
Γ.ΣΕΦΕΡΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ – Οι ελληνικοί τοπικοί παραδοσιακοί χοροί και τα λαϊκά μουσικά όργανα μέσα από μικρογραφίες, τοιχογραφίες και χαλκογραφίες Ελλήνων λαϊκών δημιουργών / Σρ. Θεοχάρης Προβατάκης
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ / Γιάννης Ρηγόπουλος
ΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ – James Joyce / Απόδοση στα ελληνικά: Μαίρη Μέγα
Η ΛΑΗΝΑ / Νίκος Ντακάκης
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΡΕΥΜΑ / Ελένη Στασινού
ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ / Ζαχαρίας Τσικνάκης
Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΥ ΣΤΡΩΝΕΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ / Νίκος Ανώγης
ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Χριστιάνα Αβρααμίδου
Εμμανουήλ Αντζαράκης
Γιάννης Βούλτος
Κώστας Δανδουλάκης
Γεώργιος Δελιόπουλος
Δημήτρης Δικαίος
Μαρία Ροδοπούλου
Κατερίνα Κατσίρη
Βαγγέλης Κυριακός
Νίκος Μιχαήλος
Ισίδωρος Καρδερίνης
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Χρήστος Νικολόπουλος
Καίτη Καγκαράκη
Αρίστη Συντιχάκη
Γιάννης Τόλιας
Χρίστος Τσιαήλης
Ιωάννης Τσιουράκης
ΑΧΝΑΤΟΝ – Ο αιρετικός βασιλιάς-ποιητής της αρχαίας Αιγύπτου / Γκράτσια Σπύρου Δεπούντη
ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ – Η ζωή και το έργο της / Ελένη Κοτίνη-Παναγοπούλου
ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ / Δημήτρης Καβαλάρης
Ο ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ / Θανάσς Γιαπιτζάκης
Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ / Θανάσης Γραμμέλης

Στις ΡΩΓΜΕΣ μέχρι σήμερα έγραψαν άρθρα, πεζογραφήματα, ποιήματα, μεταφράσεις κι έρευνές τους οι: Μιχ. Αγγελάκης, Κασσ. Αλογοσκούφι, Σ. Αναστασάκος, Μ. Ανδρεαδέλλη, Ε. Αντζαράκις, Γ. Ανυφαντής, Ν. Ανώγης, Η. Αυδούσης, Μ. Βάγιας, Δ. Βαρβαρήγος , Θ. Βολκώφ, Θ. Βοριάς, Ι. Βούλτος, Ε. Γιακανίκη – Κοκόλια, Θ. Γιαπιτζάκης, Μ. Γκάτσου, Θ. Γραμμέλης, Ισμ. Δάλλα-Ντάτση, Ν. Δανδής – Πολυμέρης, Κ. Δανδουλάκης, Γ. Δελιόπουλος, Α. Δεμιρτζή, Γκ. Σπ. Δεπούντη, Μπ. Δερμιτζάκης, Δ. Δικαίος, Ρ. Δημητροκάλη, Ε. Διαμαντοπούλου, Ελληνίδα, Ε. Ζαφείρη, Κ. Ηλιάκης, Μ. Θανοπούλου, Λ. Θεοχαρόπουλος, Δ. Καβαλάρης, Κ. Καγκαράκη – Δράκου, Μ. Καγκλή, Χρ. Κακουλίδου, Μ. Καλύβα, Α. Κανατά, Ανδρ. Καρακίτσιος, Ανδρ. Καρακόκκινος, Ε. Καρασαββίδου-Κάππα, Ισ. Καρδερίνης, Κ. Καρούσος, Η. Καρυώτης, Ι. Κασιμάτης, Σ. Κατελάνου, Κ. Κατσίρη, Ρ. Κιαγιαδάκη, Μ. Κοκκινίδου, Ε. Κοτίνη – Παναγοπούλου, Τρ. Κοτόπουλος, Δ. Κρανιώτης, Π. Κρούπκα, Ι.Ν. Κυριαζής, Γ. Κυριακάκος, Β. Κυριακός, Ν.Γ. Κωνσταντινίδης, Ν. Κ. Κωνσταντινίδης, Ν. Β. Λάβδας, Ν.Β. Λαδάς, Φ. Λέρτα – Αθανασοπούλου, Γ. Μανιάτης, Μ. Μαρκόπουλος, Δ. Μαχαίρας, Μ. Μέγα-Ανώγη, Ν. Μιχαήλος, Ν. Μιχάκης, Ε. Μισραχή, Φ. Μότσης, Τζ. Μουκριώτη, Π. Μπαλαμωτή –Σπιτά, Ν. Μπατσικανής, Γ. Μπιτσάκης, Β. Μυλωνοπούλου, Κ. Μπουσμπουκέας, Ε. Νανοπούλου, Χρ. Νικολόπουλος, Ν. Ντακάκης, Σ. Ντιούδης, Β. Οικονομοπούλου, Δ. Παλάζης, Μ. Παλιούρα, Λ. Παπαγιάννης, Ρ. Παπαδομιχελάκη, Α. Θ. Παπαδόπουλος, Δ. Παπαδόπουλος, Αντ. Παπαϊωάννου, Π. Παρασκευά, Η. Παυλοπούλου, Μ. Πισιώτη –Ιωάννου, Ι. Ποδιναράς, Β. Πουλιάρη, Γ. Πρίμπας, Θ. Προβατάκης, Γ. Πύργαρης, Μ. Β. Ραϊζης, Γ. Ρηγόπουλος, Μεγ. Ρογκάκος, Μ. Ροδοπούλου, Α. Σαμιωτάκης, Χ. Σιώτη, Α. Δ. Σκιαθάς, Π. Σπηλιοπούλου, Ν. Σπυριδάκη, Ε. Στασινού, Αρ. Συντιχάκη, Ν. Ταβουλάρης, Λ. Τζούλης, Ι. Τόλιας, Χρ. Τσιαήλης, Ζ. Τσικνάκης,Ι. Τσιουράκης, Κ. Τσουραπούλης, Ν. Φιλοπούλου, Λ. Φουρουκλάς, Χρ. Χαραλαμπάκης, Χ. Χαρμπάτσης, Π. Χατζηαλεξάνδρου, Β. Χατζηγιαννίδης, Λ. Χριστοφόρου, Δ. Χρονοπούλου.
Το περιοδικό διατίθεται:
1) Από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογοτεχνών – Νικηταρά 6 – Αθήνα –τηλ. 210 3300834
2) Από το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ – Αθήνα – Σταδίου 24 – τηλ. 2103217917
3) Από το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ – Θεσσαλονίκη – Αριστοτέλους 7 – τηλ. 2310 276447
#
Για συνεργασίες ή συνδρομές:
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΝΙΚΗΤΑΡΑ 6 – ΑΘΗΝΑΤΚ 10678
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΡΩΓΜΕΣ»
#
Για πληροφορίες και συνεργασίες οι ηλεκτρονικές δ/νσεις είναι:info@poets.grpan_om_log@yahoo.com

Παρασκευή, Ιανουαρίου 23, 2009

Άλλη μια σημαντική διάκριση για τον συγγραφέα Νίκο Ντακάκη

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Έπαινο απέσπασε το καινούριο ανέκδοτο μυθιστόρημα «Ψυχαρίδα» του συνεργάτη μας Νίκου Ντακάκη στον 27ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Η τελετή βράβευσης έγινε την Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009 στο κατάμεστο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων απ’ όπου και οι φωτογραφίες.

Πρόκειται ασφαλώς για μια σημαντική διάκριση αφού στο πρόσωπο του ρεθεμνιώτη συγγραφέα τιμάται και το πνευματικό Ρέθυμνο που σε καιρούς χαλεπούς εξακολουθεί να παράγει πολιτισμό και να προσφέρει στα γράμματα και στις τέχνες.






Πέμπτη, Ιανουαρίου 08, 2009

Έχε το νου σου στο παιδί

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα,
διάβασα πριν από λίγες μέρες στις Ματιές του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στα Νέα. Είναι ένα συγκλονιστικό τραγούδι που το έγραψε ο ίδιος μαζί με τον μεγάλο μας Μίκη Θεοδωράκη και το επανέλαβε με αφορμή τον άδικο σκοτωμό του Αλέξη και τον ξεσηκωμό των νέων που ακολούθησε. Κι εγώ πήρα το θάρρος να δανειστώ τους στίχους του και να τους αφιερώσω σ’ ένα άλλο παιδί, τον Διαμαντή, που αυτή την ώρα δίνει τη δική του μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
«Υπερασπίσου το παιδί» που αργοπεθαίνει. Γιατί δεν ήταν εχθρός ο Διαμαντής για να τον πολεμήσουμε. Ούτε ο στρατιώτης του κακού που έπρεπε να εξαφανίσουμε. Δικό μας παιδί είναι. Που τέλειωσε το Λύκειο με λαχτάρες, αγωνίες, πιθανόν και με ξενύχτια, όπως ακριβώς και τα δικά μας παιδιά. Που έδωσε πανελλήνιες και πέρασε στην Αστυνομία. Χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και την, άλλοτε απαραίτητη, συνηγορία του χαφιέ της γειτονιάς. Με οράματα και ελπίδες για έναν κόσμο καλύτερο. Για να συμβάλλει με τις λιγοστές του δυνάμεις στη διαφύλαξη του νόμου και της τάξης που ορίσαμε. Κι εμείς, με την ανοχή μας, αφήσαμε να τον γαζώσουν με τα καλάσνικοφ. Κι είναι εικοσιενός χρονών μόνο! Ας ευχηθούμε να γλιτώσει τουλάχιστον. Έτσι κι αλλιώς οι «γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί», μας έχουν, προ πολλού, πουλήσει.

Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2009

Ρουκέτες

Πάει! Πέρασε ο παλιός ο χρόνος! Ένα, κυριολεκτικά, δίσεκτο έτος ανήκει στην ιστορία πια. Μόνο που άφησε πίσω του κακή κληρονομιά και λιγοστές ελπίδες. Με την Ελλάδα να βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία και με μια κυβέρνηση «μηδενικής ανοχής», αφού δεν την ανέχονται άλλο ούτε αυτοί που την ψήφισαν πριν από ένα χρόνο και κάτι. Με την οικονομική δυσπραγία, τις τιμές των αγροτικών προϊόντων σε εξευτελιστικά επίπεδα, το κέντρο της Αθήνας καμένο και τους εργατοϋπάλληλους να μάχονται για να μην ανοίξουν τα καταστήματα ούτε την τελευταία Κυριακή του χρόνου. Έχουν τα δίκια τους κι αυτοί. Αλλά κι οι άλλοι; Οι έμποροι με τα σπασμένα μαγαζιά και τα άδεια ταμεία; Που είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται μπροστά στα αδιάφορα μάτια της αστυνομίας, του κράτους της πλάκας; Που το μόνο της μέλημα ήταν να διασώσει το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο στο Σύνταγμα κι ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους με τους σιδερόφραχτους σ’ επιφυλακή και τους νεαρούς να χορεύουν κύκλο γύρω τους;
Έφυγε το 2008 κι άφησε ενθύμιο το κακοπαιγμένο show του Ψωμιάδη και μια παγωμάρα στις καρδιές που ούτε οι Άγιες Ημέρες που πέρασαν στάθηκαν ικανές να τις ζεστάνουν. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε τη στιγμή που μια μεγάλη αβεβαιότητα πλανάται, με την οικονομική κρίση να φουντώνει και με μια ύφεση να μας απειλεί, να! τόοοση, με το συμπάθιο.
Αρχές του καινούριου χρόνου, ευχές για υγεία από παντού, τηλεφωνήματα, e-mail, SMS κι εγώ δεν θα ήθελα με τίποτα να ασχοληθώ με τα δυσάρεστα. Για το γιορτινό τραπέζι ήθελα να γράψω με την οικογένεια μαζεμένη ανέμελη γύρω του, τις εύθυμες συζητήσεις και το χαρτάκι για το καλό του χρόνου που εξέλειπε κι αυτό. Για τους μικρούς καλαντιστές που σε πείσμα των καιρών βγήκαν ξανά στους δρόμους. Με τα τρίγωνα, τις υπέροχες φάλτσες φωνούλες τους και τις ξαναμμένες φατσούλες που έσκαγαν χαμόγελο χαράς μπροστά στο ταπεινό φιλοδώρημα. Για τις ελπίδες που φουντώνουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και την ψευδαίσθηση πως πάνε, πέρασαν τα δύσκολα κι ο καινούριος χρόνος με την ορμή του νέου, μόνο χαρές θα φέρει. Αυτά ήθελα να σχολιάσω κι ακόμα περισσότερα. Μόνο που δεν μ’ άφησαν τα σκυθρωπά πρόσωπα που αντίκριζα πίσω από την επίπλαστη ευθυμία. Μόνο που μ’ έπνιξαν οι κλαυθμοί, οι οδυρμοί και η οσμή του θανάτου που αναδυόταν κι εξακολουθεί να αναδύεται ακόμα, δυστυχώς, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τη φιλόξενη Φάτνη που γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος.
Λωρίδα της Γάζας. Τόπος πόνου και μαρτυρίου, συνώνυμος των κολαστηρίων και των κρεματορίων του Χίτλερ, φτιαγμένος από τα ίδια τα θύματα του τότε. Εκεί που επιμένουν να βρίσκονται και να ζουν οι κολασμένοι της Γης, όπως τους κατάντησαν οι Ισραηλινοί. Αποκλεισμένοι εδώ και χρόνια από τον έξω κόσμο. Ασφυκτικά κλεισμένος στη στενή λωρίδα που του παραχωρήθηκε (;), πολιορκημένος από στεριά, θάλασσα και αέρα, ένα ολόκληρος λαός, απόκληρος του κόσμου τούτου, αργοπεθαίνει. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα. Χωρίς εφόδια, τρόφιμα και φάρμακα, υπομένει ένα ανηλεές σφυροκόπημα που πίσω του αφήνει νεκρούς κι άλλους νεκρούς και πιο πολλούς σακατεμένους. Αδιάκριτα. Νέους και γέρους ανήμπορους, γυναίκες και προπάντων αθώα παιδιά. Θεέ μου, πρόσεξες το τρομαγμένο τους βλέμμα; Τα μάτια τους τα ανοιγμένα τεράστια από τον φόβο και τον πόνο; Μόνο λίγα λαγούμια κι υπόγεια τούνελ κάτω από τα τείχη τούς έμειναν για επικοινωνία κι ανεφοδιασμό. Και τώρα τα βομβαρδίζουν κι αυτά.
Κι όλοι εμείς, ο «πολιτισμένος κόσμος» γύρω μας, παρακολουθεί προκλητικά αδιάφορος. Μα τους πετάνε ρουκέτες κι αυτοί, ψιθυρίζουν υποκριτικά. Τρομοκράτες είναι, κραυγάζουν άλλοι. Λες και μπορεί να συγκριθεί ο αρτιότερα οργανωμένος και τελειότερα εξοπλισμένος στρατός του κόσμου, αυτός του Ισραήλ, με τα λιανοντούφεκα και τις στρακαστρούκες της Χαμάς. Λες και μπορούν στα σοβαρά να θέσουν σε κίνδυνο την ύπαρξη του Ισραήλ. Αλλά είπαμε, παιχνίδια των ισχυρών είναι αυτά. Του παράφρονα μακελάρη Μπους που, και την ύστατη ώρα ακόμη, γράφει το φινάλε της θλιβερής αποχώρησής του με αίμα. Κι ο Ομπάμα, βρε παιδιά; Αυτός που έκανε τις καρδιές δισεκατομμυρίων ανθρώπων να σκιρτήσουν, πού είναι; Πού βρίσκεται;
Σέβεται τους θεσμούς, λέει το περιβάλλον του και κάνει διακοπές στη Χαβάη. Γιατί η Αμερική έχει Πρόεδρο κι ο ίδιος δεν έχει αναλάβει ακόμη. Είναι έτσι ή μήπως διαφέρει σημαντικά η προεκλογική περίοδος από τον προεδρικό θώκο της μητρόπολης του καπιταλισμού; Σύντομα θα δείξει.
Καλή χρονιά, πάντως!